Fırtınalar esiyorum, estiriyorum kendi yelkenimde

Yeni yıla birgün kala, içimdeki hüzünlerle sevinçlerle, ve özellikle en doruklarda yasadıgım korkularım ve tereddütlerimle bitiriyorum.
Ruh halim çok bulanık, şebeke suyundan içilmeye hazırlanmış su bardağı gibi masa üzerinde duruyorum.İçmeye korkanlarla dolu etrafım.Bulanıklıklarım bardağın dibine otursun diye bekliyorum; bazen de fırsat vermiyorum, veremiyorum.Artık bardaı döküp tertemiz çesşmelerden en kaliteli en billur sularla dolmayı bekliyorum.Bakalım bardağı boşaltan tertemiz içime akan kim olacak?

İş bankasından beklediğim mutlu haber hala gelmedi.Bu beklediğim ahber bir gelse ve mutluluktan havalar uçsam ne akdar güzel olur değil mi?
Güzel Allah`ım nasip ederse şu bankaya bir gireyim artık birşeyleri yerine oturtayım diyorum.
Herşey nasip
Peygamber efendimiz (s.a) demiş ki
Herkes ömrü boyunca kendisine biçilen rızkı ölmeden er yada geç alır...
Bu arada emlak sektörüne bomba gibi bir giriş yaptrık bakalım...Herkesin kaşığını soktuğu bu çorpaya bizde kaşığımızı soktuk.Bizimkisi daha çay kaşığı ama .Çorbadan bişeyler almaya bizimde güçümüz yeter belki..
Bu arada yine başıma bir olay geli.Yine bir kaza.Bu sefer de önümde duran birine arkadan çarptım.
Bu da kısmet, bu da Allah`tan diyoruz.Allah herşeyin en hayırlısı en güzelini eyler...

Bir sene içinde ikinci büyük Şok !!!

Azıcık kendimi düzelttim, kendime çekidüzen verdim derken azrail eni yine yokladı...Şubat ayında yaptığım kazadan sonra doğru dürüst alkol almıyordum;çok nadiren kullanmaya çalışıyordum ve özellikle babamın arabası ileyken de hiç almamaya calısıyordum; fakat atladığım bir detay varmış, alkol kendi arabanla olmasa da başkasının arabasıylayken de zararlı ve sakıncalı imiş.
İçimdeki enerjiyi bir türlü harcayamadığımdan dolayı böyle şeyler başıma geliyor.Doyumsuzum çünkü enerjini harcayamıyorum...Hep dah cok hep daha çok istiyorum,aslında çok büyük keyif de almıyorum ama işte yapıyorum
Kazaya geçecek olursak çok büyük bir kaza geçirdik, çorba içmeye giderken dönemeyecektik.Arkadaşın uyuması snucunda karşı şeride geçerek taklalar atıp şarampole yuvarlandık.Şükür ki emniyet kemerim takılı idi.İlk kazadan sonra bunu kendime alışkanlık haline getirmiştim.Kaza olduğu anda tek hatırladığım emniyet kemerine sarılıp "Allah" diye içimden geçirmemdi.
Yüce Allah`ım bu sefer de beni korudu.Sana şükürler olsun yarabbim...
Gönülo davalarında yine bir gelişme yok, umut dersen zaten kalmamıştı...

No Name

Uzun zamandır yazamamıştım, bu bloğun varlığını uuttumğum zamanlar bile oldu, ama aklıma geldiği anda isiznle birşeyleri karalamya tarihe ufak notlar düşmeye karar verdim..
En so Ağustos ayında yazdığımdan bu yana, gözle görülür pek değişiklik olmadı,Hayatta bomboş savrulan bir yaprak gibiyim.Amaçsız, gayesiz bir yerden aşağıya savruluyorum...

Tıpkı lise dönemindeki anları yaşıyorum adeta;oysa ben üniersiteyi kazanıp burdan gittiğimde bu anların bidaha hiç yaşanmayacağını düşünmüştüm..Oysa insanın kaçıp kurtulmaya çalıştıkları, kaçmaya uğraştıkça peşinden geliyormuş....
Keşke lisedeki yaratıcılığım olsa da bu boş geçen dönemimi eskisi gibi üreterek geçirebilsem...
Üzerimdeki bu hantallıktan kurtulmak istiyorum..Öyle bir haldeyim "olsun diye bile uğraşamıyorum"
Bu arada bir sevindirici haber var iş bankası sınavını kazandım, mülakata çağırılıp bir an önce iş ebaşlamayı istiyorum.Allah`ımın izniyle şu süreçten bir an önce mutlu sonla ayrılsam çok güzel olacak

Bilmiyorum ?

KPSS, kpss dedik, başaramadık olmadı; çok çalıştım ama olmadı, şu an sakın psikolojimi sormayın inanılmaz manada kötüyüm, Allah`ıma şükürler olsun ki sağlığımda birşey yok ama bne psikolojik olarak tamamen yıkığım,yapacak bir işim yok, sevecek kimsek yok, seven kimse yok, zevk alacağım bişey yok, sürükleniyorum bomboş...Hal böyleyken bir de O aramaz mı?İşler iyice sarpa sardı sanıyorum ki, artık herşeyin hayırlısı, mevlam ne eylerse güzel eyler ....
Ama ne olursa Hayırlı olsun inşAllah Allah`ın izniyle..

Büyük konuştuk galiba !

Aylardır, kendimi kitlediğim bu kpss belasından kurtulamadım, gerizekalı olduğumu düşünmye başladım; kafam basmıyor demek ki !
Hem o kadar çalış hemde şaka gibi git 78 puan al..
Dibe vuruşum artık o kadar güçlendi ki, ne yüzüm kaldı ne bir umudum, kandıradan çıkamadım yine kandırada kaldım, şimdi askere mi gitsem yoksa ne halt yesem bilmiyorum.
Hayatımdaki derin belirsizlik gittikçe büyüyor, ve bunun altında ezilip kalıyorum.
Ne yapacam Allah`ım yol göster bana !

Nerdeyim ?

Nerdeyim ?,
Biri bana yol göstersin..
Yalnızım, mutsuzum, karamsarım.Bütün kötü sözcükleri kendime kullanabilirim.
Ne yapcağını, hangi limadan sığınacagı bilmeyen bir gemi gibiyim; aksine mülteci gibi de olabilirim.
Yersiz yurtsuz, sevgisiz, mutsuz.
Bu bloga en son ne yazdığımı hatırlamıyorum ama o zamandan bu yana neler değişti onu bile bilmiyorum.Kalbim atmıyor, sönüğüm, içimden hiçbişey yapmak gelmiyor, iki kelam etmek, konusmak bile gelmiyor..
Bakalım bu durumu ne kadar gidecek

Talihsizlik mi saflık mı?

Yine aynı senaryo, yine aynı şeyler, bu sefer daha da şiddetli; bir yerde hata yapıyoruz sanırım ama nerde onu bilmiyorum...
Ya çok safız, yada çok talihsiz; hakikaten ne olduğunu tam olarak çözemedim...
Allah`ıma büyük söylemek istemiyorum...
Nasip bakalım hayırlısı..
Dün aldığımız gösterişli babamın çok istediği Passat marka araba`da alırken farketmediğimiz sonradan farkettiğimiz bir zırıltı ve direksiyonda bir ses duymaya başladık..Bakalım ne kadar masraf edip de bu dertten krutulmya çalışacağız.
Arbayı alırken ben binmedim, gece bindim; ama içimde hiç heves kalmadı;bakalım hayırlısı...
Mevlam ne eylerse güzel eyler !

Büyük Maraton Bitti !

Uzun zamandır hayattan soyutlanmama neden olan bu KPSS sınavı en sonunda bitti..
Bitti bitmesine ama artık ben ne KPSS kitabı görmek ne de KPSS kelimesini duymak istemiyorum..

Evet sınav beklediğim kadar iyi geçmedi, soruları yetiştiremedim.Bazı sorulara üstünkörü bakmak zorunda kaldıgımdan kacırdığım ufak detaylar sebebiyle yanlış işaretletlermeler yaptığımın farkına vardım.
Sağlık olsun.
Allah`ın izniyle emeğini vererek çalıştığım bu sınav sonucu umarım hayırlı uğurlu olur benim için ve ailem için..

Bu arada ufak detaylar oldu son 15 gün içerisinde ama onları bile yazmaya fırsat bulamadım önümüzdeki günlerde bu detaylarla ilgili yeni gelişmeler karşıma cıkarsa mutlaka yazacağım....

Neler Oluyor ?

Çok fazla yazamasam da, kendi derdimi kendi kendime dinletmeye devam ediyorum.Şu yakın geçmişte yaşadıklarım beni gerçekten derinden yaraldı.Aslında fazla kafama takmıyordum; ama ben farkında varmadan gerçekten kötü bir duruma düşmüşüm.Bakalım ne zaman düzelir durumu bilmiorum, isyan etmek istemiyorum..
Herşeyin yaratıcısı Yüce Yarabbim, geleceğimi eminim en güzel şekilde tayin edecektir..Çok sıkılıyorum, bunalıyorum, KPSS geliyor bakalım; ya kazanamazsam soruları beynimim içinde çalkanıyor,Ya kazanamazsam diye düşündğümde vücudumu bir sıcaklık bir stres sarıyor..Kazanmalıyım!
Yüce Rabb`imin izniyle bu sınavı Başarmalıyım!
ALLAH``IM BANA YARDIM ET !

Dibe vuruş ...!

Son günlerde, aklımın almadığı inanmadığım şeyler yaşıyorum,
ilginç şeyler oluyor vesselam, 20 yıllık arkadaşımla bağıra çağpıra kavga edecek kadar dolmuşum,
herkes üzerime gelebilir, ama o üzerime gelince başkalarını her fırsatta yaptığı ufak tefek yanlışlardan birini bile bana yapınca üzülüyorum ve gerçekten de çok üzüldüm, kırıldım, buu beklemiyordum, zaten yıkımlar züerine yıkımlar yaşadığım bir dönemde içten bir parçalanma da yaşamış oldum..Hayırlısı bakaım zaman neler gösterecek

Ben kötü bir insanım (!)

Uzun bir süredir; yazmıyordum ama tekrardan yazma gereği duydum, aslında birkaç gündür zaten aklımda idi, şimdi fırsat buldum..
Başlığımı beğendiniz mi?
-Ben kötü bir insanım
Evet bugünlerde böyle düşünüyorum hem lehime, hem alehime,
Değmez, ya siktir edin..

Dünya hala dönüyor!

Bazı şeyler kesintiye uğrasa da dünya hala devam ediyor, hem de hiç takılmadan hiç sekteye uğramadan:)

Geçen zamanda çok boş mu yaşadım yoksa aslında çok mu dolu yaşadım, bunun tarifini yapmaya çalışıyorum ama şu an tarif edemeyeceğim duygular içerisinde olduğumdan ötürü ifadelerimde nelere yer vereceğime emin olamıyorum.
Şu an aklımı tek bir şeye odakladım; ve bu odağın sınırı içerisinden ayrılmasından korkuyorum kafamın...
2 ayım daha kaldı, 2 ay sonra yüce yaratıcımın izniyle, kendi kendimi soktuğum bu karantinadan çıkartacağım bünyemi.
Bakalım yumurtadan kafasını yumurtadan yeni çıkartmış bir tavuk yavrusu mu yoksa kafasını o büyük yumurtanın içerisindençıkartmış bir kartal olarak mı çıkacağım..
Bekleyip de göreceğiz..

Demirlerimden kurtuldum...

Öyle bir başlık attım ki, esaretimi gerçekten iyi tarif etti.Evet geçirdiğim trafik kazası sonucu bileğime takılan demirlerde kurtuldum.Fakat su an hala tek elle yazıyorum.Kırık olan kolumu kullanamıyorum.Fizik tedaviye başlamam gerekiyormuş...Eski sağlıma kavuşmanın hayali içinde geçiyor günlerim

Hep bir adım sonrasında yasayacaklarımı merak ediyorum.Aslında yaptığım herşeyde böyle bir düşüncem yok;ama uzun vadede neler olacağını gerçekten merak ediyorum.Hiçbirşeyin garanti olmadığı şu fani dünyada bir adım sonrasının bile nasıl olacağı belli değil

Azkaldı az...

İyileşiyor gibiyim Allah`ın izniyle bu hafta perşembe günü doktora gidicez bakalım, eğer iyileşmiş ise kolumdaki demirler çıkartılacak..
Kol kırılır, yen içinde kalır demişler..
İnşallah cok büyük sorunlarla karşılaşmam önümüzdeki günlerde..

Su an birde önümde büyük bir engel var nasıl yapıcam da kazanıcam bilmiyorum, ALLAH`ın izniyle bu KPSS`yği kazanmam lazım.Tabi herşeyden önce sağlık lazım....
Kolum iyileşince daha çok yazmaya çalışacağım..
Görüşmek üzere...

Herşeye rağmen

Hep sanki bizim başımıza gelmez diye düşünüyoruz.Öyle basit geliyor ki hayat onun hafifliğiyle yerimde duramıyorum, yada duramıyordum.Ama artık durma vakti geldi galiba. Artık frenleme zamanı.
Bu arada benim babam bir melek.Onu çok seviyorum, belki suratına hiç söyleyemedim belki hiç söyleyemeyeceğim ama benim babam bir melek...
Allah Onu başımızdan eksik etmesin...

Geçiyor...

Öncelikle çok uzun ve mantıklı cümleler kuramayacağımı belirtmek istiyorum.Geçirdiğim trafik kazası sebebiyle sağ elim kırık bu nedenle hiç aluışık olmadığım sol elimle yazmaya çalışıyorum....

Zaman geçiyor demiştim. en son Ocakın 17sinde yazmısız..
Şubatın 5ine geldiğimde her zaman olan ama benim başıma gelmez zannettiğim bir olayla karşılaştım.TRAFİK KAZASI.
Kazadan ALLAH `a ŞÜKÜRLER OLSUN Kİ, ufak tefek yaralsrls kurtuldum.Arabayı görenler bu şekilde ortan kurtulmamın mucize olduğunu söylüyorlar...Verilmiş sadakamız varmış..

Her zaman bişeyin farkında olmayız, ALLAH`ın rızası olmadan bir yaprak bile kıpırdamaz.
Bir önceki yazımda çok yoğun olduğumu yazmıştım ya; şu an hiçbirine devam edemiyorum ve 2 ay rapor aldım.Kolum birkaç yerinden kıkrık olduğu için evde yatıyorum.
Görüşmek üzere...

Vay be...

Zaman öyle çabuk geçiyor ki..Dönüp baktığımda arkamda o kadar cok yaşanmışlık o kadar cok macera var ki anlatmaya satırla bile yetmiyor.
Daha dün gibi yazmaya başladığımı hatırlıyorum, ve dilekolay diyorum ki yazmaya başlayalı tam tamına 6 ay olmuş.Evet su an 2010`un Ocak ayındayız..Takvim yaprakları o kadar kolay uçuşuyor ki şu an.Zaman nasıl geçiyor, anlyamıyorum.Korkum su; bu saatten sonra hayat hep böyle bir hızda ilerleyecek galiba...
O kadar yoğun bir tempoda çalışıyorum ki, anlatamam.
Hafta içi Okul, akşamları ingilizce ve bilgisayar kursu, haftasonu kpss kursu..

Yani tüm enerjisiyle çalışan termik santaller gibiyim su an..Dayanabildiğim yere kadar dayanıcam, ama hayat su gibi akıyor; koşturma başladı, hayatla mücadele başladı.Artık herkes kılıçlarını çekti, bu savaştan galip olarak ben ayrılmak istiyorum...
Sevgililerimle, görüşmek üzere